Prowincja Wniebowzięcia NMP

Potem [ministrowie] dadzą im odzież na czas próby, to jest: dwie tuniki bez kaptura, sznur, spodnie i kaparon sięgający do pasa, chyba, że tym ministrom co innego niekiedy wyda się właściwszym według Boga. [RZ 2, 7-10]

Po roku formacji w Kobylińskim klasztorze, w piątek 29 sierpnia 2014 roku, nasza wspólnota postulancka i cała rodzina franciszkańska przeżywała piękną i radosną uroczystość - obłóczyny. Podczas uroczystej Eucharystii, której przewodniczył sam Minister Prowincjalny - o. Antonin Brząkalik, młodzi bracia otrzymali habit św. Franciszka i przyjęli nowe imię zakonne, będące wyrazem rozpoczęcia nowego życia. W ten sposób bracia rozpoczęli dalszy etap formacji, zwany nowicjatem, który bracia będą odbywać w Miejskiej Górce. Prosimy o modlitwę w intencji braci, którzy przyjęli nowe imię, aby wytrwali na drodze powołania franciszkańskiego.

Bracia obłóczeni:

• br. Olaf - Sławomir Setlak
  
  
• br. Miłosław - Mateusz Adamczyk
  
  
• br. Albert - Mateusz Kogut
  
  
• br. Klaudiusz - Jakub Dana
  
  
• br. Radosław - Sebastian Wojtkun
  
  
• br. Achilles - Łukasz Brzonkalik
  
  
• br. Anastazy - Maciej Maciszewski
  
  
• br. Tarsycjusz - Adam Niestrój

Przy tej okazji warto przypomnieć historię i znaczenie franciszkańskiego habitu.

Habit św. Franciszka był strojem, który nosili pasterze i był koloru ziemi (…) Tym, co wyróżniało habit św. Franciszka od stroju współczesnych mu mnichów był biały sznur, którym przepasywali się bracia (...) Habit franciszkański jest w kształcie krzyża i ma nam zawsze przypominać, Komu oddaliśmy nasze życie. Umiłowanie habitu, czego wyrazem jest jego noszenie, jest bardzo czytelnym znakiem wierności powołaniu. W świecie jest on widzialnym znakiem umiłowania Boga i poświęcenia Mu siebie, jest zewnętrznym symbolem konsekracji zakonnej¹. Bez habitu społeczeństwo nie potrafi nas nazwać zakonnikami.

Naszym nowicjuszom życzymy, aby habit był dla nich przedmiotem umiłowania, z którym nie należy się rozstawać bez ważnej przyczyny i codziennym przypomnieniem o wolnym wyborze, którego dokonali, a Kościół potwierdził poprzez dopuszczenie do stanu zakonnego. Wreszcie niech będzie dla nich wyraźnym znakiem przynależności do Chrystusa i Zakonu, i niech noszą go z szacunkiem jako szatę wybrania i miłości Bożej.

¹ S. Janicki, Medytacje franciszkańskie, tom 3, Okres Zwykły, Jaworzynka 2005, s. 19-20.