Głoszenie Ewangelii stanowi naturę Kościoła i jego rację istnienia. Prawda, ktòrą obwieszcza Kościół jest zawsze niezmienna: Jezus Chrystus, wczoraj, dziś, Ten sam na wieki. Niemniej jednak sposoby, narzędzia i okoliczności ewangelizacji poddane są uwarunkowaniom historycznym, związanym z róznorodnością kulturową, epokową, mentalną, personalną każdej osoby i społeczności do której jest adresowana. Ta świadomość staje u początku kolejnego wezwania przed którym stoi współcześnie Kościół: nowa ewangelizacja. Misyjność Kościoła, pod natchnieniem i działaniem Ducha Świętego, odkrywa zawsze na nowo centralną pozycję Chrystusa, inspirując wszystkich wierzących i cały lud Boży do dzielenia się skarbem wiary, nadziei i miłości z każdym, który tej łaski jeszcze w pełni nie doświadczył lub nie odkrył. Tym samym rolą Kościoła jest równiez kreowanie i promowanie nowej formy humanizmu, opartej na wartościach ewangelicznych i uniwersalnych, co jest o tyle istotne, jeżeli dostrzega się jak bardzo człowiek naszych czasów, poprzez różne formy anty-humanizmu, ukształtowal świat w którym dokonuje autodestrukcji. Przedmiotem niniejszego studium jest przedstawienie najważniejszych dokumentów magisterium począwszy od Soboru Watykańskiego II aż do dziś, eksponując zasadnicze linie myśli i nauczania ojców soborowych oraz papieży: Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, w zakresie konieczności niesienie Ewangelii wszystkim oraz form jej przekazu. Celem natomiast jest wzbudzenie w czytelniku odnowionego i autentycznego pragnienia dzielenia się pięknem Dobrej Nowiny o zbawieniu i miłości, których tak bardzo pragnie i bardzo często po omacku szuka zagubiona dziś ludzkość.
